Układ zamknięty – recenzja filmu Ryszarda Bugajskiego
Recenzja filmu Układ zamknięty będzie jak zwykle zwięzła. Film trzeba zobaczyć mimo że po wyjściu z kina człowiek wcale nie ma ochoty się do nikogo odezwać a buzujący w człowieku gniew sprawia, ze trudno nie wybuchnąć.
O czym jest ten film oparty o prawdziwe wydarzenia. O zawiści, zapatrzeniu w siebie i wykorzystywaniu funkcji państwowych. Niby fabuła brzmi nieskomplikowanie i jakoś znajomo ale zapewniam, że ten film jest inny.
Poznajemy bohaterów jak pełni zapału budują swoją nowoczesną fabrykę. Ich sukcesu pozazdrości im dwóch prokuratorów, oraz naczelnik urzędu skarbowego. To zręb układu, który w konsekwencji doprowadzi do likwidacji fabryki i niesamowitego upodlenia pomysłowych i przedsiębiorczych ludzi.
Film żywi się emocjami doskonale pokazanymi przez reżysera Ryszarda Bugajskiego. Dla osób trochę chociaż obeznanymi z prawniczymi realiami układ filmu jest nieco uproszczony. Brak w nim bowiem obrońców czy sędziów. Z drugiej strony jednak, być może poprzez takie uproszczenie wyraźniej uwypukla się wszechwładza układu, który bezkarnie zniszczyć może każdego. Rodzi się w końcu pytanie gdzie było państwo, gdzie byli sędziowie, gdzie ministerstwo sprawiedliwości? Odpowiedź częściowo pada w filmie. Wszyscy byli umoczeni w układzie do tego stopnia, że prokuratorzy prowadzący sprawę zostali awansowani a naczelnikowi urzędu skarbowego włos nie spadł z głowy.
Film można obejrzeć W Wielkiej Brytanii w sieci kin cinemawolrd.
